CIĄGŁA TERAPIA NERKOZASTĘPCZA

Wraz z rozwojem intensywnej terapii i coraz większymi wyzwaniami stawianymi specjalistom tej dyscypliny, aparat zastępujący funkcję nerek stał się jednym z urządzeń niezbędnych do leczenia chorych w stanie krytycznym. Obok respiratora, jest on obecnie powszechnie dostępnym narzędziem pomocnym w przywróceniu homeostazy u chorego z niewydolnością wielu narządów. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że w ostatnich latach jesteśmy świadkami prawdziwej rewolucji w zakresie pozaustrojowego wspomagania funkcji narządów
w intensywnej terapii …
„Ciągła terapia nerkozastępcza” to pierwszy wydany w języku polskim podręcznik poświęcony wyłącznie ciągłym metodom pozaustrojowego oczyszczania krwi
na oddziale intensywnej terapii (…) Rękojmię jej wysokiego poziomu merytorycznego stanowią nazwiska redaktorów podręcznika i autorów poszczególnych rozdziałów, którzy należą do światowej czołówki ekspertów w dziedzinie leczenia nerkozastępczego w intensywnej terapii …
Niewielki rozmiar podręcznika ogranicza zakres zawartej wiedzy do aspektów
o największym znaczeniu praktycznym, co może ułatwić odbiór treści, zwiększając bezpieczeństwo chorych i pomagając w przełamaniu bariery psychologicznej, towarzyszącej wprowadzaniu nowych, inwazyjnych metod terapii …
(…) Pragnę wyrazić nadzieję, że treści zawarte w podręczniku okażą się pomocne lekarzom i pielęgniarkom oddziałów intensywnej terapii, w których wprowadzany jest program ciągłej terapii nerkozastępczej, a także oddziałów, które już taki program prowadzą.

Romuald LangoCZĘŚĆ I Zagadnienia teoretyczne
1. Stany krytyczne z towarzyszącą niewydolnością nerek
2. Geneza i uzasadnienie rozwoju ciągłej terapii nerkozastępczej
3. Terminologia i nazewnictwo
4. Podstawowe zasady transportu substancji rozpuszczonych
5. Zasady gospodarki płynowej
6. Wskazania, kwalifikacja pacjentów i czas rozpoczęcia terapii
7. Rozszerzone wskazania do ciągłej terapii nerkozastępczej
8. Adekwatność dawki i jej ocena
9. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej
CZĘŚĆ II Zagadnienia praktyczne
10. Wybór terapii nerkozastępczej w ostrej niewydolności nerek
11. Dostęp naczyniowy w ciągłej terapii nerkozastępczej
12. Obieg pozaustrojowy i przepis zabiegu
13. Błona – wielkość i materiał
14. Płyny stosowane w ciągłej terapii nerkozastępczej
15. Alarmy i rozwiązywanie problemów
16. Strategie optymalizacji funkcjonowania obiegu pozaustrojowego
w leczeniu nerkozastępczym, niezwiązane ze stosowaniem antykoagulacji
17. Antykoagulacja
18. Regionalna antykoagulacja cytrynianowa
19. Dawkowanie leków podczas ciągłej terapii nerkozastępczej
CZĘŚĆ III Szczególne sytuacje kliniczne
20. Terapia nerkozastępcza u dzieci
21. Plazmafereza w intensywnej terapii
22. MARS – recyrkulujący system adsorpcji molekularnej
23. Sorbenty
24. Terapie hybrydowe
CZĘŚĆ IV Zagadnienia organizacyjne
25. Środowisko oddziału intensywnej terapii
26. Jakość opieki nad pacjentem i praca w zespole
27. Aspekty organizacyjne: opracowanie schematów postępowania i procedur ciągłej terapii nerkozastępczej
28. Aparaty do ciągłej terapii nerkozastępczej
29. Zapewnienie jakości w prowadzeniu ciągłej terapii nerkozastępczej
30. Nauczanie leczenia nerkozastępczego na oddziale intensywnej terapii