Dostępna od ręki
W pierwszym tomie liczącym 13 rozdziałów najwięcej zmian
pojawiło się w rozdziale pierwszym, w którym omówiono bardzo szeroko zaburzenia
gospodarki kwasowo-zasadowej i problemy związane z glikemią; w rozdziale drugim
dodano nowy podrozdział dotyczący fizjologii układu krążenia, transportu tlenu i
dwutlenku węgla; rozbudowano rozdziały trzeci i czwarty, dotyczące zakażeń i
antybiotykoterapii.
W rozdziale piątym znalazły się wiadomości dotyczące
ECMO i ultrasonografii, ze szczególnym uwzględnieniem płuc. W rozdziale
kardiologicznym przedstawiono nowe rekomendacje dotyczące choroby niedokrwiennej
serca i niewydolności krążenia oraz nowy podrozdział o nadciśnieniu tętniczym.
Tom pierwszy został wzbogacony o zupełnie nowy rozdział dotyczący
organizacji pracy na oddziałach intensywnej terapii. Zamieszczono w nim
zagadnienia, które nie znalazły, jak dotąd, należytego miejsca w polskim
piśmiennictwie.
W drugim tomie całkowicie przeredagowany został
rozdział urazowy, w którym zawarto doświadczenia wojny w Iraku i Afganistanie.
Dużym zmianom uległ rozdział o sepsie, w którym znalazły się aktualne zalecenia
SSC. W rozdziale dotyczącym niewydolności oddechowej uwzględniono nową Definicję
Berlińską zespołu ARDS, poszerzono wiadomości dotyczące profilaktyki
przeciwzakrzepowej i zatorowości płucnej, natomiast w części nefrologicznej
wiadomości zmodyfikowano zgodnie z wytycznymi KDIGO. Nowe informacje bazujące na
aktualnych międzynarodowych wytycznych, dotyczące udaru mózgu, poszerzyły
rozdział omawiający zaburzenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
Całkowicie zmieniono rozdział traktujący o problemach związanych z pobieraniem
narządów do transplantacji. Dodany został nowy rozdział dotyczący daremnej
terapii chorych, którym medycyna nie jest w stanie pomóc, a może narazić na
niepotrzebne cierpienia.
Prof. Zbigniew Rybicki
Profesor Zbigniew
Rybicki w swojej nieustającej konsekwencji i niezłomności ponownie przygotował
dla nas, samodzielnym wysiłkiem, wydanie trzecie – uzupełnione, poszerzone o
nowe rozdziały i nowe przesłania płynące z treści zawartych w książce, która
jest czymś więcej niźli tylko podręcznikiem do nauczania intensywnej terapii …
Czytelnik, zapoznając się z treścią rozdziałów szybko zorientuje się, że
podstawą ich opracowania były informacje zaczerpnięte z najnowszej literatury
światowej, która dotyczy intensywnej terapii. Dodatkowo wnioski, które
przedstawia autor, pozwalają często na samodzielną refleksję i pozbawiają
czytającego złudzeń, że tylko jeden stosowany schemat terapii może być skuteczny
i niepodlegający żadnej rewizji, tak jak często ma to miejsce w opracowaniach
autorów z zagranicy. Prof. Rybicki rozwiewa nadzieje, że intensywnej terapii
można nauczyć się w kilka miesięcy lub zaglądając na oddział intensywnej terapii
w wolnej chwili bądź tylko od czasu do czasu …
W istocie zatem mamy do
czynienia z dziełem, w którym umiejętnie oddzielono i usystematyzowano to, co
jest pewne i co znać należy, od tego nad czym warto się zastanowić, pomimo
jednoznaczności treści płynących z zaleceń i wytycznych towarzystw naukowych.
Koncepcja taka podczas tworzenia podręcznika dla lekarzy musiała zatem
przyświecać autorowi od początku jego tworzenia i między innymi stanowi o
wyjątkowości tej książki, do której mam zaszczyt pisać słowo wstępne.
Prof.
Krzysztof Kusza
